"...Z nurtu tego - to wiedz - że nie ma powrotu. Objęty tajemniczym pięknem wieczności! Trwać i trwać. Nie przerywać odlotów cieniom, tylko trwać coraz jaśniej i prościej..."
Tak mi się nasunęło, czytając tę miniaturkę, że raz jak się raz zakosztuje nurtu Pana, nie da się go nie pragnąć więcej. Człowiek nawet jak na chama chce odejść... będzie chciał wrócić po jakimś czasie.
Prawda. Jak ktoś wpadnie do "czarnej dziury" to nawet jeśli wyjdzie, mimo wszystko będzie miał trochę zakrzywioną własną przestrzeń. I nie będzie czuł się do końca dobrze tam, gdzie rządzą czas i materia, mówiąc obrazowo :)
Czas i materia mogą rządzić jedynie naszymi umysłami. To czy pozwolimy im rządzić zależy tylko od nas. Czy nasza wiara jest wystarczająca, aby oprzeć się pokusie czasoprzestrzennej prostoty? Czy karmimy naszą wiarę wystarczająco, żeby mogła oprzeć się tejże pokusie?
Witam w skromnych progach mojego blogu :))) Zapraszam do czytania i komentowania mojej twórczości i własnych przemyśleń, których będzie przybywać... Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie. Cel mojego blogu? Mówić o rzeczach trudnych, szukać odpowiedzi na pytania niezgłębione, opowiadać o rzeczach, które nie sposób zmierzyć... Ukazać Zwierciadło Duszy... Oczami henki, ducha, który jest człowiekiem (bez obaw, to metafora) :)))
W obronie życia
-
Ostatni miesiąc pełen był przekrzykiwania się emocjonalnymi argumentami w
sprawie prawa kobiet do aborcji, oraz prawa nienarodzonego dziecka do
życia. Od i...
3 komentarze:
Tak mi się nasunęło, czytając tę miniaturkę, że raz jak się raz zakosztuje nurtu Pana, nie da się go nie pragnąć więcej. Człowiek nawet jak na chama chce odejść... będzie chciał wrócić po jakimś czasie.
Prawda. Jak ktoś wpadnie do "czarnej dziury" to nawet jeśli wyjdzie, mimo wszystko będzie miał trochę zakrzywioną własną przestrzeń. I nie będzie czuł się do końca dobrze tam, gdzie rządzą czas i materia, mówiąc obrazowo :)
Czas i materia mogą rządzić jedynie naszymi umysłami. To czy pozwolimy im rządzić zależy tylko od nas. Czy nasza wiara jest wystarczająca, aby oprzeć się pokusie czasoprzestrzennej prostoty? Czy karmimy naszą wiarę wystarczająco, żeby mogła oprzeć się tejże pokusie?
Prześlij komentarz