sobota, 13 września 2008

ZAGUBIENI W HISTORII

To dziś ciężka fala dawnych łez i krwi
o pamięci brzeg stromy uderza znów...

Krwawych nocy, krwawych świtów zapach mdły,

żar walki, śmierci chłód w lustrze wody lśni.


Zapadła czerwono-czarna kurtyna,

skrzydłami jęku, bólu okryła świat,

w złym dramacie zaczęli ludzie grać i

pod maskami stracili własne twarze.


Zagubieni w historii, zagubieni,

zatopieni w kałuży nienawiści,

w wir rzuceni, w wir cieni własnych myśli,

zastygli w krwawym odruchu ataku.


Dziś nasze oczy otwiera prawdy wiatr,

na piasku wojny martwy Twój został ślad,

karabin i kula rdzawa Twoją krwią,

tylko marzenia gdzieś w niebie skryły się.


Opadła czerwono-czarna kurtyna,

gdyś nocą życie za życie brata dał...

Niech światło miłości zwróci ludziom twarz,

niech okrywa nas braterstwa jedwabny płaszcz.

1 komentarz:

Grzegorz Raźny pisze...

Piękny utwór. I jeszcze to nawiązanie do miłości i filozofii dialogu. Miłość przywracająca twarz ukrytą pod maską. Dużo ukrytych myśli, które wzbogacają i tak piękny wiersz.