WODOODPORNI

poranne deszcze wściekłe burze
pod czerwonym niebem budzę się wciąż
czym nakarmię swe sny niedokończone
gdy odejść muszę stąd

poranne wyścigi na niby
ścieżką przyduszonych łez
kto obejrzy się za siebie
utraci oczy swe

ledwo dostrzegam swą twarz
w zaparowanym lustrze zła
czy wszyscy staliśmy się
wodoodporni
czy to tylko paranoja ma

paranoja
i
ja